آئی کینیتوس

بلاگفا تبدیل به قبرستانی از وبلاگ شده و حداقل من امشب از این جهت خوشحالم چون خیلی راحت تر می توانم، هی غر بزنم، بنالم و بگویم چقدر من موجود غمگین و تنهایی هستم.

مدت هاست تبدیل به یک روح شده ام، همه فراموشم کرده اند و فکر نمی کنم چیزی غمگین تر از صدای خش دار آدمی باشد که روزهاست حرف نزده و هر وقت می خواهد گلویش را صاف کند، می ترسد.

آئی کینیتوس...

آرشیوم نیست! بلاگفا همه اش را بلعیده، یعنی ممکن است برنگردند یا مثل پدرخوانده در چاله فضایی افتاده اند. به جهنم از این به بعد برای آرشیوم هم نامه می نویسم.

آئی کینیتوس...

من روزهاست که افسردگیم عود کرده، نه دانشگاه می روم و نه بیرون حتی. دوستم دو هفته برای بیرون آوردن من از اتاقم تلاش کرد اما امشب دیگر ناامید شد و گفت هر جور راحتی! آه من از این جمله بیزارم چون من این جمله را به بی تفاوتی آدمها نسبت به خودم ربط می دهم. اما الان که فکر می کنم برای آدم دارکی مثل من همچین ترسی می تواند مضحک باشد. 

آئی کینیتوس...

خوب من از امشب سعی میکنم هر چرت و پرتی که دوست دارم اینجا بنویسم بدون هیچ نگارشی. خیلی ساده. دیگر پیر شده ام و حوصله فلسفه بافی را ندارم اما تا دلتان بخواهد قصه دارم. 

اینجا را فعلا می خواهم تبدیل به دفترچه یاداشتم کنم.برو که رفتیم.

پ.ن مرا زیبا و در حال رقص تصور کنید

آئی کینیتوس...